Wil je verbinden vanuit lust of vanuit je hele zijn?

BAM!

Deze vraag had ik niet verwacht als antwoord op mijn mededeling dat ik zin had om te vrijen.

Er ging golven van kwaadheid, betrapt gevoel, dankbaarheid en nog wat gevoelens die niet te vangen zijn in woorden, door mijn lijf.

De vraag was zo terecht, ik wou in dat moment verbinden vanuit lust en eigenlijk ligt daar niet mijn verlangen. Ik wil iemand kunnen ontvangen vanuit alles wie ik ben. Ik wil zelf ontvangen worden vanuit alles wie ik ben. Verbinden vanuit lust, dat riedeltje ken ik, dat ken ik heel goed. De meeste van mijn vorige relaties waren erop gebaseerd. Wat moet ik doen, om te krijgen wat ik wil: jij in mij. Een hongerig dier, zo voelde ik me soms, evengoed een weerbare prooi.

En begrijp me niet verkeerd: verbinden vanuit lust kan heerlijk zijn, zolang er ook het andere is, het volledige zijn, het bewust verbinden.

Spanning-ontspanning

Lading-ontlading

Het kan zo heerlijk zijn en toch voelde ik me achteraf vaak leeg en onvervuld.

Vertragen, voelen, afstemmen, … Ik had er niet altijd zin in. Soms wou ik gewoon even een quick fix. Ik besef nu hoe dat niet eervol voelt. Noch voor mezelf, noch voor mijn (gelegenheids) partner. Tegelijkertijd is er geen streven, er is geen doel, geen summum.

Net dat is het.

Het samen onderweg zijn, samen op onderzoek, nieuwsgierig naar wat er is en vooral eerlijk en kwetsbaar.